De grote kanonnen kwamen net van het water, omdat het amper vaarbaar was. Maar ik was daar nu toch. Het werd de kortste en meest behoedzame sessie ooit... een toenemende storm, waarbij het al vechten was om met je materiaal veilig te voet aan de waterkant te raken. Visioenen van de Missile die zich in de romp van geparkeerde jachten zou boren, of mijn setje dat zou gaan vliegen en terecht komen ergens hoog in een mast, temidden van de zeiljachten in de haven, die allemaal wel 10° overhelden door de kracht van de wind tegen romp en mast...
Aan het dammetje telkens relatieve windluwtes afgewacht om op te stappen, met het arme 20j oude zeiltje zo vlak als een zakdoek getrokken. Geen enkele keer met beide voeten in de voetbanden geweest en het setje op snelheid durven laten komen. De keren dat het zeil uit je handen werd geblazen lag het setje onmiddellijk in het midden van de vaargeul, zover zou je dus ook weggezet worden bij een katapult, en dan moest er eens een paal in de weg staan... Harde mokervlagen. Door de spray van het over de dam slaand water was de wind niet af te lezen op het water, dus moest je de pijnlijk prikkende spray zelf lezen. Ging hij voorbij de palen, dan had je een Zeer Zware Vlaag, anders gewoon een Zware Vlaag. Controle en geen risico's nemen is dan alles. Zodoende tegen zonsondergang weer zonder brokken terug op de parking geraakt. Toch nuttig, deze sessie, want nu weet ik tenminste waar de bovengrens is, ik zat er nl. ver boven  .
|