Hedenmiddag wederom plezierig geplankzeild. Mieters, het was weer een aangenaam verpozen op Horst. Parmantig en goedgemutst stapte ik het water van het Wolderwijd in. Het is klaarblijkelijk geen zomer meer, want ik vernam toch wel een vleugje koude aan mijnen tenen. Niettemin stapte ik met rasse schreden de ondiepe badkuip van mijn thuiswater Strand Horst in. Ja mensen, het is weer winterpeil. Te pas en te onpas loop je vast in deze plas, of je stapt weer es in een stuk glas (geintje natuurlijk). Heden ten dage moet men tweehonderd meter lopen, teneinde men de surfsessie kan aanvangen. Maar ik heb daar natuurlijk wel begrip voor mijnerzijds, want als je op de Brace ben gewees, is dit natuurlijk pienuts. Ik moest dan maar van de nood een deugd maken, en wandelde op z'n Janboerenfluitjes richting vaargeul; eerst het zuur en dan het zoet. Bij de vaargeul aangekomen ontwaarde ik een allemachtig prachtige regenboog, heel intens... Helemaal in m'n nopjes met m'n nieuwe Aero+ maakte ik m'n eerste meters richting het speedgedeelte. Her en der wat betonpalen, ankers (auw!) en wiervelden ontwijkend, kwam ik in de grote speeltuin terecht. Teneinde ik de niet aflatende stroom zwanen, die hutje mutje op elkaar, lekker van zich afschijtend, probeer te ontwijken, ondernam ik een megajump, prompt over deze beestjes heen, en belande met een one-handed dubbele forward, tail first in het riet bij Harderwijk. Dat was natuurlijk vermakelijk voor het publiek, huldeblijken en lofuitingen waren mijn deel. Driewerf hoera, en applaus alom. Maar dat was natuurlijk niet waarvoor ik kwam, ik wil fuore maken met snelle speedruns! Nogal wiedes! Lekker heen en weer knallen, van hot naar her, en van her naar hot, zoals het een Veerman beaamt. Onderwijl kwam ik Sarah- Quita Offringa steeds tegen op mijn rakjes. De spinloops, flaka's en tabletops waren niet van de lucht. (of toch wel?) Het wordt zo zoetjes aan van lieverlee en ten lange leste eens tijd dat ik de 70 km/h aantik. Nu is het welletjes, ik trek de stoute schoenen aan en ga superhard knallen over de woelige baren. Het getal 70 ontbeert nog op mijn erelijst. Als je heden ten dage de ranglijst verifieert, ontwaar je helemaal bovenaan die klerekast van een Antoine Albeau. Deze belhamel heeft de 100 km/h barriere terloops doorbroken! Dat is voor mij onhaalbaar, zoniet schier onmogelijk. Onze gevleugelde Fransman steekt met kop en schouders boven de rest uit, maar ik kijk reikhalsend uit naar een adembenemende nek-aan-nek race met deze vlegel.Maarja, als hij het op z'n heupen krijgt....... Ik zal hem wel eens bij z'n lurven grijpen,als ik in m'n sas ben. Dan zal ik hem een oplawaai geven, en was ik hem de oren. Maar nu moet ik eerst eens aanstalte gaan maken om mijn Mistral eens flink de sporen te geven. En ja hoor, daar kwam me toch een knoepert van een vlaag; In allerijl zette ik een Veernam-style downwindrun in, en in een paar luttele seconden had ik een geweldige 10 seconden run in de pocket. Ik ging er prat op dat dit een record moest zijn, maar op mijn gps ontwaarde zich prompt het welbekende getal 61. Moet ik daar nou weer ouderwets genoegen mee nemen ? Ik voelde mij zowaar onheus bejegend, ik snapte er geen snars van. De tranen biggelden bijkans over mijn gezicht. Louter zestigers bieden mij geen soelaas meer ! Ik moet overstag. Ik moest dit even laten betaaien. Toen kwam ik op het lumineuze idee om achter Rob Allersma aan te gaan varen, en plotsklaps gingen mijn runs met rasse schreden omhoog. Warempel, dat was een aanlokkelijk idee. Jottum, zulks verschaft mij een waar genoegen. Gewoon achter een Ermeloer aan: altijd goed! Ternauwernood kwam ik nog op een aanvaardbaar gemiddelde, alwaar ik van te voren hoger ingezet had, ware het niet, dat ik daarentegen vandaag de dag gewoon tevreden moet zijn. Maar ik moet niet op mijn lauweren gaan rusten, anders ga ik faliekant de bietenbrug op, en wat dies meer zij. Ik moet nu niet meer lanterfanten en flierefluiten, want hier zijn stringente maatregelen geboden, wat ik je brom! De aanhouder wint, niet geschoten is altijd mis. En prijs de dag niet voor het avond is. Dus ging ik onverdroten door. Wat een heisa nog zeg, om een topsnelheid neer te zetten. Hoe doe je dat dan ? Ik weet van toeten nog blazen. Dus niet gespeend van enige kennis betreffende zeiltuning, bracht ik mijzelf weer in stelling om een joekel van een wereldrun neer te zetten. Op de keper beschouwd zijn er 2 mogelijkheden : Hier op Horst mezelf met m'n ogen dicht in een Seinenvlaag storten, of toch naar het speedkanaal in Luderitz afreizen. In beide gevallen zal ik mijn surfsetje naar de gallemiezen helpen. Op uw prangende vraag wat dan een gallemies is, kan ik u helaas niet van positief repliek voorzien. Maargoed, met gepast geduld stond ik bij de vaargeul weer klaar, voor de run van het jaar! Terstonds kreeg ik alweer een ontiegelijk leuke vlaag in de smiezen. Mijns inziens moest dit hem dan worden. Ik moest nog even prakizeren of ik de outhall nog wat moest laten vieren, maar toen puntje bij paaltje kwam, bleek het zeil in deze hoedanigheid er klaarblijkelijk mooi op te staan. Onverhoopt nog even m'n haar goed gedaan; je weet maar nooit wat je tegen komt op het water natuurlijk .... Met veel vreugde ende jolijt stortte ik mij in de strijd op het Wolderwijd. Ik schoot bijkans nog bijna in een kattapult, maar hield mijzelf nog net staande, wat een knoepert van een vlaag. Desalniettemin hield ik hem, en blies ik Armand voorbij, Jan voorbij, Frank voorbij, oow wat zijn wij heden blij, wat een snelle run ! Aan het eind van dit geweldige rakje (voorbij het 4e haventje) was het moment dan daar, om op mijn gps te koekeloeren... Wel heb ik nu !! Heb ik mij met verve in deze vlaag gestort, ben ik kranig overeind gebleven, geeft die dekselse mieterse gps slechts een 10 seconden run aan van 58. Ik ben nu wel even helemaal klaar met die gps- schermutselingen. Toendertijd, terug in de jaren tachtig was het plankzeilen toch echt wel wat plezanter hoor, zonder die nieuwerwetse technieken. Die goeie ouwe tijd, toen mannen nog van staal waren en de schepen van hout. Doodgemoedereerd kachel ik terug naar de kant, alwaar ik mijn pappenheimers nog even tegen het lijf loop. Ik geef er maar de brui aan, ik poets de plaat, ik strijk de Challengervlag, ik ga mijn biezen pakken, en ik ga een uiltje knappen. Wie weet tot zaterdag! (gewoon weer met gps hoor !) ;-)
|  |