Wat een rare dag al met al...
Tussen de buien door eigenlijk niet kunnen varen door te weinig wind voor de set, eerste harde bui laten gaan en in het water gewacht tot de regen voorbij was, ik zag niets.
De 2e bui ging langs en de 3e kwam recht op ons af. het werd ineens gitzwart en de wind sloeg er in. Ik wilde de vlaag niet te vroeg pakken om er nie "uit te varen" maar tegen de tijd dat ik opstapte en snelheid maakte werd ik door een enorme vlaag gegrepen. Ik vloog half ingehaakt downwind. Gestopt en mezelf klein gemaakt tegen de enorme slagregens en hagel die viel. De wereld werd steeds kleiner om me heen en de golven beukten tegen me aan. Gelukkig werd het na een paar minuten wat lichter en kon ik mijn gps checken :) en weer terugvaren. Toen zag ik pas wat er allemaal gebeurd was. Overal lagen kites en boards en er stond een groep mensen bij elkaar bij het toiletgebouw. Na een paar minuten zag ik de eerste blauwe zwaailichten en wist ik dat het goed mis was.
Nog een paar rakjes gevaren maar ik had het koud gekregen in de hagelbui dus ben af gaan tuigen.
Intussen vlogen de helicopters al rond en werd duidelijk dat er nog een vermiste was.
Heftig allemaal zeker als je vrienden/bekenden in zak en as ziet rondlopen, niet wetend wat er gebeurt is.

Uiteindelijk naar huis gegaan met een raar gevoel.
Ik durf niet te zeuren over snelheden of wat dan ook als je weet dat er in de tussentijd mensen doodongelukkig zijn geworden... Sterkte!