Meetpaal Zeelandbrug pendelde tussen 200 en 215... veels te zuid voor Zonnemaire, maar we moesten het toch eens aan der lijve ondervinden. Niet alleen omwille van de steep chop waar je in moet opkruisen, maar vooral omwille van de rolling chop langs het dammetje. Na het eerste rak, waarbij Koen iets achter mij vertrok, al direct alle motivatie kwijt, omdat ik al onmiddellijk zowat 200m verder benedenwinds terechtkwam dan hem... maar ik heb mezelf niet toegestaan om al onmiddelijk op te geven, want de kleur van het boardje waarop hij stond (dat kon ik van in de verte nog wel onderscheiden) was niét dat van de 79L die hij uitvoerig was aan het prepareren geweest... Moest dus een groter board zijn én dito vin, DUS (+ natuurlijk ettelijke jaren pure ancien-ervaring) een van de redenen dat hij scherper kon. Daarom toch maar het beste er proberen van te maken, ook toen het stilaan woester werd en steeds meer mensen steeds langer op de kant bleven staan. Iedereen besefte dat het niet de juiste omstandigheden waren voor deze spot, maar niemand had de moed of gewoon zin om af te breken en naar elders te rijden. 

Dus chapeau voor Koen en Pieter en Paul dat zij er positief het beste probeerden uit te halen en maar bleven doorvaren, en aan Vince natuurlijk die op zijn eentje eventjes een kilometer lager aan de buitendammetjes is gaan kijken. Chapeau ook voor het ene veulen aan de overkant in Herkingen... wat de bewonderende aanwezigheid van madame al niet vermag :).