Bij iets afgenomen wind een uurtje voor zonsondergang obligate sessievervolg met de oranje naald, die ik de laatste week bijna als een talisman bij heb. Stancevereisten zijn zoals op de Masters of Speed filmpjes: ver naar achter leunen om de neus omhoog te trekken. Heb het gevoel dat ze niet op dreef komt. Toch de vin eens enkele cm naar achter opschuiven, zien of ze iets losser komt te liggen.

Door materiaalmoeheid (100+ sessies?) en teveel lattenspanning blijkbaar 3e zeilpaneel onder teveel spanning, want net voor eerste opstappen door een kleine tik met het hoofd tegen het paneel deed het "knal" : een verticale scheur van 50cm. Toch maar mee doorgevaren.

De wind vulde spijtig genoeg maar een keer of 3-4 goed in. Tenslotte in bijna-donker draaide hij van 15° naar 350°, wat een hele lange, koude wandeling terug betekende naar de dijk.