Dat is alweer een tijdje geleden dat ik op zout water heb gevaren.  Hoe zat het ook alweer met die zandbanken.  Nauwelijks van de kant en gelijk al geconfronteerd met een falende plastic gesp van mijn variokoordje.  Zat er net een dag op.... Gelukkig had ik een reserve touwtje bij me in mijn camelbag. Eerst maar eens over een wadplaat wandelen om bij de Napoleondam tot de ontdekking te komen dat daar de wind eigenlijk niet zo goed doorkwam.  Terug maar weer en in het kommetje was het vlaagjes pakken.  Door de richting was het niet makkelijk om snel bij de auto te  kunnen komen. Want daarin  lag het grotere materiaal.  Gisteren nam de wind alleen maar toe richting de avond maar dat zat er vandaag helaas niet in.   De terugtocht was niet bezeild  en met de laatste ZO windvlaag van de dag kon ik de geul over kunnen steken naar de botenhelling.  Ron en John waren er net iets later en met de draaiende en wegvallende wind was de geul overkomen ineens toch wel een pittige horde. Opkomend tij wat met een kilometer of vijf naar binnen stroomt.  Zo dichtbij maar uiteindelijk nog een flinke zwemtocht als toegift. Ik moest een heel eind langs de bank lopen om John en zijn  materiaal  op te pikken. Ron had iets meer kracht in zijn zwemslag en hield de wandeling beperkt.  In de tussentijd was Marco zo slim geweest om mijn setje alvast af te tuigen. Dat lag  nog onder spanning te bakken in de zon. Thanks Marco!

Surftechnisch was het niet echt een topper maar wel genoten van de omgeving en het warme weer . Ook ingezien dat je ondanks de lichtweer omstandigheden toch wel ontzag moet hebben voor de natuurkrachten van het Wad.