Iets te veel dobbertijd om van een super sessie te spreken, maar deed toch weer deugd om op het water te zijn. Een gul zonnetje en niks koud.
Een half uur voor zonsondergang ging de windkraan plotseling helemaal dicht, zodat we met zijn vieren van omstreeks de groene boei moesten terugwandelen. Met laag tij geen probleem, we hadden eerder last van te weinig water dan van te veel.
Daardoor waren we te laat om de beloofde neut van Tom nog mee te pakken., maar de broodpudding van Gino was zeker zo welkom.